तुझ्या सान्निध्याच्या लालसेमध्ये,
सरळ जाणारा रस्ता कधी
तुझ्या घराकडे वळतो
हे समजतच नाही
तुझ्या सान्निध्याच्या लालसेमध्ये
दिवस रात्र होतात,
कधी रात्रीची पहाट होते,
हे समजतच नाही
तुझ्या सान्निध्याच्या लालसेमध्ये
क्षणभराची आपली भेट,
महिने-वर्षे सारखी वाटते
हे समजतच नाही
तुझ्या सान्निध्याच्या लालसेमध्ये
माझे हे दोन शब्द,
कधी कवितेच्या ओळी होतात
हे समजतच नाही..
फक्त तुझ्या सान्निध्याच्या लालसेमध्ये
अचानक जोरात आलेल्या पाऊस नंतरच्या
सर सर वाहणारी पाण्यासार्खी ,
तू आयुष्यात आली ।
आणि समुद्राच्या लाटे सारखी ,
सर्व ओढून घेऊन गेली ।
मी तर तुला पावसाच्या सरीसारखी
बघत होतो,
माझ्या कागदाच्या होडीसह
किनाऱ्यावर थांबलेलो,
आणि तू समुद्राच्या भरतीसारखी भरून आली !
माझी छोटीशी होडी
तुझ्या उफान लाटांच्या जोरात हरवत गेली,
आणि मी फक्त तुझी परत येण्याची वाट बघत
थांबलेलो
त्याच किनारायवर जिथे तू ,
पावसाच्या सरी सारखे
समुद्र्याचे लाटा घेऊन आली ।
वाट बघतोय तुझी ,
माझी होडी मला परत दे
नाहीतर मला पण घेऊन चल ,
तुह्या लाट सोवत त्य होडी पर्यंत ।
मी तुझी परत येण्याची वाट बघत
थांबलो आहे
त्याच किनारायवर जिथे तू ,
पावसाच्या सरी सारखे
समुद्र्याचे लाटा घेऊन आली ।
